راهنمای کامل درمان اختلال شخصیت
درمان اختلال شخصیت : بیماری اختلال شخصیت یک الگوی با دوام و پایدار از رفتار و تجربه درونی است که با انتظاراتی که از شرایط وجود دارد متفاوت است.
این الگوها فراگیر و غیرقابل انعطاف بوده، شروعش به دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ بر می گردد. در طول زمان پایدار است و به ناراحتی یا آسیب‌دیدگی روحی منجر می شود. در ادامه روشهای درمان اختلال شخصیت آورده می شود.
این اختلالات، مزمن و فراگیر هستند و می‌توانند به اختلال جدّی در کار کرد و ندگی روزمره بینجامند.
اختلال های شخصیت ، بیماری اختلال شخصیت ، نشانه های اختلال شخصیت ، علایم اختلال شخصیت ، انواع اختلال شخصیت ، اختلال شخصیت پارانوئید ، اختلال شخصیت اسکیزوئید ، اختلال شخصیت وسواسی ، اختلال شخصیت نمایشی histrionic
اختلال شخصیت هیستریونیک ، اختلال شخصیت خودشیفته ، اختلال شخصیت دوری گزین ، اختلال شخصیت اجتنابی ، اختلال شخصیت وابسته ، اختلال شخصیت ضد اجتماعی ، اختلال شخصیت بینابینی ، درمان اختلال شخصیت
علل اختلال های شخصیت
برخی کارشناسان عقیده دارند که اختلال های شخصیت به دلیل تجربیاتی که مانع رشد عادی فکر و رفتار شده‌اند به وجود می‌آیند. برخی دیگر از پژوهشگران عقیده دارند که تأثیرات بیولوژیکی یا ژنتیکی ریشه پیدایش اختلال های شخصیت هستند.
با وجودی که هنوز بر سر یک علت قطعی برای بیماری اختلال شخصیت توافق نشده است امّا به احتمال زیاد ترکیبی از زمینه‌های ژنتیکی و متغیرهای محیطی در رشد آن دخالت دارند.
تشخیص اختلال شخصیت
فرد باید عوارضی نشان بدهد که بر دو یا بیشتر از زمینه‌های زیر اثر بگذارد. افکار، هیجانات، کارکرد، روابط میان فردی و کنترل امیال. الگوهای رفتاری باید در طول زمان، پایدار باشند و سرآغاز پیدایش آن را بتوان تا دوران نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ ردگیری کرد.
این رفتارها قابل توضیح یا تشریح توسط اختلالات ذهنی دیگر، سوء مصرف دارو یا شرایط پزشکی دیگر نیستند.
اختلالات شخصیتی گروهی از حالات روانی اند که بیماری نبوده، بلکه شیوه های رفتاری هستند.
نشانه های اختلال شخصیت
– از نشانه های اختلال شخصیت می توان به الگوهای رفتاری نسبتاً ثابت، انعطاف ناپذیر و ناسازگار که به بروز مشکلاتی در ارتباط با دیگران و مشکلات شغلی و قانونی منجر می گردد اشاره کرد.
– از علایم اختلال شخصیت این است که افراد تصور می کنند که الگوهای رفتاری شان طبیعی و صحیح است.
– دیگر علایم اختلال شخصیت این است که شخصیت این افراد در برخورد با موقعیت‌هایی که واکنش با آن ها مستلزم تغییرات و تصمیمات جدید است، ناسازگار است، یعنی تفکر و رفتار انعطاف ناپذیری از خود بروز می‌دهند.
بنابراین، اختلال شخصیت یعنی رفتارهای ناسازگار و انعطاف ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت ها.
انواع اختلال شخصیت
انواع اختلال شخصیت عبارتند از :
اختلال شخصیت پارانوئید (بدبین) : در اختلال شخصیت پارانوئید افراد دارای شک و بی اعتمادی غیر منطقی هستند و حالت تدافعی و حساسیت بیش از حدی نسبت به دیگران دارند.
اختلال شخصیت اسکیزوئید (منزوی) : بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید از نظر هیجانی سرد هستند. در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند. گوشه گیر ، خجالتی، خرافاتی و از نظر اجتماعی منزوی هستند.
اختلال شخصیت وسواسی : در اختلال شخصیت وسواسی افراد کمال گرا، دارای عادت خشک و مردد بوده و نیازهای طبیعی خود را مهار می کنند.
اختلال شخصیت نمایشی histrionic (اختلال شخصیت هیستریونیک) : در اختلال شخصیت نمایشی histrionic افراد وابسته، فاقد بلوغ فکری، زود رنج، عاطل و باطل، دائم خواستار تشویق و توجه دیگران بوده و با ظواهر یا رفتار خود با دیگران ارتباط برقرار می کنند(جلب توجه می کنند)
اختلال شخصیت خودشیفته (نارسیستیک) : افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته دارای یک حس خودباوری بیش از حد بوده و شیفته قدرت هستند. نسبت به دیگران بی علاقه هستند. خواستار توجه دیگران بوده و احساس می کنند که سزاوار توجه ویژه هستند.
اختلال شخصیت دوری گزین (اختلال شخصیت اجتنابی) : ترس و واکنش بیش از معمول نسبت به رد شدن، اعتماد به نفس پایین، از نظر اجتماعی گوشه گیر و وابستگی در بیماران اختلال شخصیت دوری گزین مشاهده می شود.
اختلال شخصیت وابسته : مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته غیرفعال، بیش از حد پذیرای نظرات دیگران، ناتوان در تصمیم گیری و فاقد اطمینان هستند. بی تفاوت، مهاجم، سرسخت، بدخلق و قهرکننده، ترسان از صاحب اختیار بودن و سهل انگار هستند. همیشه کارها را به تعویق انداخته، استدلالی بوده و به سختی از دیگران کمک پذیرفته یا عقاید خود را کنار می گذارند.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی : در اختلال شخصیت ضد اجتماعی بیماران خودپسند، بی عاطفه، بی نظم و بی قاعده، تحریک پذیر و بی پروا هستند. از تجارب، درس عبرت نمی گیرند و در تحصیل و کار ناموفق هستند.
اختلال شخصیت بینابینی : تحریک پذیر، دارای شخصیت ناپایدار و تغییر شخصیتی از خصوصیات افراد مبتلا به اختلال شخصیت بینابینی است. احساسات خود از جمله خشم، ترس و احساس گناه را نابجا بروز می دهند. نمی توانند خود را کنترل کنند. مشکلات هویتی دارند. ممکن است اقدام به خود زنی کنند(ایجاد جراحت یا سوزاندن قسمتی از بدن برای کاهش تنش خود) و گاهی دست به خودکشی می زنند.
عوامل افزاینده خطر
– سابقه سوء رفتار دیگران با فرد در کودکی
– سابقه خانوادگی اختلالات خلقی
عوارض اختلال شخصیت
– مشکل در حفظ شغل و ارتباط با دیگران، اضطراب و افسردگی
– سوء مصرف داروها
– عدم پایبندی به درمان
– خودکشی
درمان اختلال شخصیت
درمان اختلال شخصیت مستلزم اعتماد متقابل بین درمانگر و بیمار است. تحقق این امر ممکن است مشکل باشد، زیرا در این اختلالات اغلب انگیزه دریافت درمان مربوط به اطرافیان بیمار است نه خود بیمار.
سه راه کار برای درمان اختلال شخصیت وجود دارد: درمان روان شناختی، خانواده درمانی و گروه درمانی
روش های تغییر رفتار با یادگیری مهارت های اجتماعی، تقویت رفتارهای به جا، محدودکردن رفتارهای نابجا، یادگیری بروز احساسات، تحلیل شخصی از رفتار و مسؤولیت پذیری در مورد رفتارها صورت می پذیرد.
هیچ دارویی برای علاج یا درمان اختلال شخصیت وجود ندارد، ولی ممکن است داروهایی برای درمان بیماری های همراه با آن تجویز شوند به عنوان مثال داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد روان پریشی .
