اپی گلوتیت یا نوعی از عفونت گلو در کودکان

اصلی ترین علت اپی گلوتیت یک عفونت باکتریایی است. باکتری باعث بیماری آنفلوآنزای هموفیلی نوع ب می شود.

همچنین استنشاق میکروب آلوده از طریق سرفه یا عطسه موجب ابتلا به این بیماری می شود.

علاوه بر این، ویروس ها از جمله آنهایی که سبب زونا و آبله مرغان می شوند نیز می توانند موجب اپی گلوتیت شود.

اپی گلوتیت عبارت است از یک عفونت ناگهانی و تهدیدکننده زندگی درکودکان که در اپی گلوت روی می دهد. اپی گلوت یک صفحه بافتی کوچک در عقب گلو است که از ورودی نای مراقبت به عمل می آورد.

اپی گلوتیت مسری است و اغلب با خروسک (کروپ ) که خطر کمتری دارد اشتباه می شود. توجه داشته باشید که تورم اپی گلوت ممکن است در عرض ۱۲ ساعت از شروع بیماری باعث بسته شدن کامل راه هوایی شود، بنابراین بیمار باید فوراً تحت درمان قرار گیرد.

علایم اپی گلوتیت

– صدا یا گریه خفه و گرفته (در خروسک صدا یا گریه خشن تر است)

– سرفه در حد کم (در خروسک سرفه زیاد و شبیه پارس سگ است)

– گلو درد

– تب

– خشونت صدا

– آبریزش از دهان به علت مشکل در بلع بزاق

– مشکل تنفسی فزاینده

– دم پر سروصدا، جیغ مانند و با فرکانس بالا

– بنفش شدن پوست و بستر ناخن ها

کودک سر خود را ممکن است در وضعیت نامعمولی قرار دهد. کودک گردن خود را به عقب و بدن خود را به جلو خم می کند، زبانش را بیرون می آورد و پره های بینی را تا حد امکان گشاد می کند. با این کار کودک تلاش دارد تا هوای بیشتری را استنشاق کند.

علل اپی گلوتیت

عفونت اپی گلوت توسط باکتری (معمولاً هموفیلوس آنفلوآنزا ، پنوموکک ، یا استرپتوکک) ایجاد می شود. تورم اپی گلوت باعث بسته شدن ورودی نای می شود.

عوامل خطرزا

وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد.

محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی

پیشگیری از اپی گلوتیت

اگر کودکتان قبلاً مبتلا به اپی گلوتیت شده است ، هرگونه عفونت تنفسی را جدی بگیرید و برای درمان تحت نظارت مراجعه کنید.

کودک باید واکسن هموفیلوس آنفلوآنزا را بزند.

بهبود کامل در صورت تشخیص و درمان زودهنگام امکان‌پذیر خواهد بود.

عوارض

ذات الریه ، مننژیت ، عفونت مفصل ، عفونت و التهاب پرده دور قلب ، یا سلولیت (عفونت بافت عمقی زیر پوست)
بدون درمان امکان دارد مسیر هوایی کاملاً مسدود شود و کودک ممکن است در عرض چند ساعت فوت کند.

درمان اپی گلوتیت

اقدامات تشخیصی ممکن است شامل کشت خون ، کشت گلو، و سایر اقداماتی که تحت کنترل دقیق انجام می گیرند تا از بروز عوارض جلوگیری شود باشد.

– اگر مشکوک به اپی گلوتیت هستید هرگز سعی نکنید ته گلوی کودک را نگاه کنید.

– کودک را به جای خواباندن بنشانید.

– کودک را تا رسیدن به بیمارستان آرام و بی حرکت نگاه دارید. اضطراب و ترس بچه باعث بدتر شدن مشکلات تنفسی می شود.

– بستری کردن کودک برای دادن اکسیژن و انجام سایر اقدامات مراقبتی ویژه

– جراحی برای باز کردن راهی به نای یا قرار دادن لوله ای در نای برای اینکه کودک بتواند تنفس کند. راهی که به نای باز شده است (یا لوله ای که در نای قرار داده شده است) در عرض ۳–۱ روز بسته (یا درآورده) می شود.

– پس از ترخیص از بیمارستان ، شب ها در اتاق کودک یک دستگاه بخور تولید هوای مرطوب خنک بگذارید. این کار را ۳–۲ هفته ادامه دهید. ضمناً دستگاه باید روزانه تمیز شود.

– مصرف آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت . آنتی بیوتیک باید حداقل ۱۰ روز ادامه یابد.

– مصرف داروهای کورتیزونی برای کاهش التهاب

تا وقتی که تمام علایم برطرف نشده باشند، استراحت در رختخواب ضروری است . سپس کودک می تواند به تدریج فعالیت هایش را از سر گیرد.

تا زمانی که کودک دوباره قادر به بلع باشد باید تنها از مایعات (معمولاً سرم) استفاده شود. پس از ترخیص از بیمارستان ، کودک را تشویق کنید که مایعات بیشتر بنوشد. رژیم غذایی کودک در این هنگام به حالت عادی برمی گردد.

در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید.

اگر کودکتان علایم اپی گلوتیت را دارد. خصوصاً اگر کودک مشکل تنفسی داشته باشد، اورژانس را خبر کنید.
اگر کودک شما قبلاً مبتلا به اپی گلوتیت شده است ، و هم اکنون علایم عفونت تنفسی دارد.

khalayegh.com