مختصری درباره بیماری انگلی چاگاس
شاگاس، چاگاس یا تریپانوزومیازیس آمریکایی ناشی از تریپانوزوم کروزی (نوعی انگل پروتوزوآ) است.
راه اصلی انتقال این بیماری از راه نیش حشراتی به نام ساس بوسهزن است. این انگل میتواند موجب بیماری خفیف تا شدید شود. علائم اولیه تورم ناحیه گزش است ولی گاه بیماری در فرم مزمن خود باعث نارسایی قلبی ، اختلالات گوارشی و مغزی میشود و حتی میتواند کشنده باشد.
اغلب کسانی که دچار این بیماری میشوند افراد فقیر هستند و بیشتر افرادی که دچار این بیماری هستند از بیماری خود اطلاع ندارند.
علایم بیماری چاگاس
– اولین نشانههاى بیمارى شاگاس حاد حداقل یک هفته پس از ایجاد عفونت بهوجود مىآید. ممکن است یک منطقه قرمز و متورم اندوره به همراه لنفادنوپاتى دیده شود.
در مرحله اول علائم معمولاً بروز نمی کنند یا خفیف هستند و شامل این موارد می شوند: تب، غدد لنفاوی متورم، سردرد یا تورم در ناحیه گزش، تورم در یک چشم، منطقه قرمز تورم در محل گزش حشرات.
– بعد از گذشت ۸ تا ۱۲ هفته، بیماران وارد مرحله مزمن بیماری می شوند.
– علائم این بیماری ۱۰ تا ۳۰ سال بعد از عفونت اولیه در ۳۰ تا ۴۰٪ موارد بروز میکند. این علائم شامل بزرگ شدن بطن قلب است که منجر به نارسایی قلبی میشود. ممکن است بزرگ شدن مری یا انبساط روده بزرگ نیز رخ دهد.
– کاردیومیوپاتی، اختلالات ریتم، یا ترومبوآمبولى نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
– تظاهرات گوارشى عبارتند از مگازوفاگوس با علائم دیسفاژی، ادینوفاژی، درد سینه و رگورژیتاسیون و مگاکولون با علائم درد شکم، یبوست مزمن، انسداد، سوراخ شدگی، سپتیسمی و حتى مرگ.
علل بیماری چاگاس
راه اصلی انتقال بیماری از راه نیش انواعی ساس است ولی میتواند با تزریق خون آلوده، پیوند اعضا،خوردن غذای آلوده شده و از مادر به جنین نیز انتقال یابد.
پیشگیری از چاگاس
پیشگیری معمولاً به وسیله از بین بردن ساس های بوسهزن و جلوگیری از گزیده شدن توسط آنها صورت میگیرد.
سایر اقدامات پیشگیرانه شامل انجام آزمایش خون هایی است که برای انتقال نگه داری می شوند.
درمان بیماری چاگاس
نیفورتیموکس در ایالات متحده تنها دارویى است که بر تریپانوزوماکروزى تأثیر دارد. این دارو مدت و شدت بیمارى حاد را کاهش مى دهد اما تأثیر آن در ریشه کنى انگل پائین است به طورى که تقریباً ۷۰ درصد از عفونتهاى حاد را از نظر انگلى درمان مى نماید.
عفونتهای اولیه به وسیله بنزنیدازول یا نیفورتیموکس قابل درمان میباشد.در اکثر مواقع این داروها در صورتی که در مراحل اولیه استفاده شوند باعث درمان بیمار میشوند، اما هرچه از مدت بیماری شاگاس بگذرد اثر آنها کمتر می شود.