بیماری های ناشی از لباس
بیماری های ناشی از لباس
آیا تاکنون به بیماری های ناشی از لباس فکر کرده اید؟
آیا تاکنون به این موضوع اندیشیده اید که چه چیزی گاهی شما را در طول شب بیدار نگه می دارد؟
دو خطر پنهان در اتاق خواب شما!
- سموم شیمیایی موجود در بستر و سایر اشیاء که باعث افزایش التهاب و جلوگیری از ترشح هورمون هایی می شود که باعث آرامش و خواب می شوند.
- EMF (میدان های الکترومغناطیسی) نیز باعث التهاب و ترشح هورمون استرس می شود و هورمون های آرامش مورد نیاز را که ما را به خواب عمیق می برند متوقف می کند.
بیماری های ناشی از لباس
خطر اول: سموم شیمیایی
ما تصور می کنیم که لباس و ملافه های ساخته شده از الیاف مصنوعی ایمن هستند، اما این مواد در واقع پر از مواد شیمیایی نامرئی هستند که ما فکرش را هم نمی کنیم.
یک صد سال پیش، ملافه و لباس از الیاف طبیعی مانند پنبه، کتان، پشم و ابریشم ساخته می شد.
در اوایل دهه ۱۹۰۰ تولیدات مصنوعی توسعه یافت. نایلون اولین فیبر مصنوعی است که از تولوئن ساخته شد. نایلون به ماده مورد علاقه برای تولید جوراب شلواری زنان تبدیل شده است.
دیگر مواد مصنوعی همچون اکریلیک با شعار “بشویید و بپوشید” است که یک جهش صرفه جویی در زمان برای خانه سازان است.
پلی استر “پارچه بدون چروک”، اسپندکس و اولفین که پایه اصلی لباس ورزشی، لباس شنا و لباس زیر است و دیگر لباس های امروزی با استفاده از ۸۰۰۰ ترکیب شیمیایی تولید می شوند.
امروزه لباس ها همچنین شامل سمومی مانند فرمالدئید و مواد شیمیایی مثل تفلون هستند تا ویژگی هایی چون ضد آتشی و ضد چروک شدن را ارائه دهند.
در طول نیم قرن، ما شاهد بیماری های ناشی از لباس بوده ایم. مواد شیمیایی باعث ایجاد مشکلاتی مانند ناباروری، بیماری های تنفسی و سرطان شده اند. هنگامی که سموم از طریق پوست شما جذب می شوند، کبد – عضو مسئول دفع سموم بدن – آنها را دفع می کند.
الیاف پتروشیمی مانع از خروج سموم از طریق پوست می شوند و در عین حال، به افزایش میزان سموم بدن شما کمک می کنند.
بثورات پوستی، حالت تهوع، خستگی، سوزش، خارش، سردرد و دشواری تنفس از علائم حساسیت به مواد شیمیایی هستند. اگر علائم خاصی داشته باشید که به نظر نمیرسد بتوان با کنترل آنها را برطرف کرد، ارزش اندیشیدن به این موضوع را دارد که شاید لباسهایتان عامل ایجاد این مشکل باشند.
فرمالدئید به افزایش ۳۰ درصدی سرطان ریه ، سوزش پوست و ریه مرتبط است. وجود این ماده را در پارچه های ضد چروک، ضد عرق، ضد آب، مقاوم دربرابر کپک و بید می توان پیش بینی کرد. همچنین از این ماده در رنگرزی و چاپ و طراحی نیز استفاده می شود.
اکثر دولت ها سطح فرمالدئید را در لباس محدود می کنند اما نه همه!
یکی از بدترین مجرمین کشور چین است. مراقب برچسب “ساخته شده در چین” باشید. زیرا استفاده از فرمالدئید در لباس های چینی بسیار گسترده است.
رطوبت و دمای بالا “لباس سمی” را حتی بدتر می کند. منافذ پوست باز می شوند و جذب مواد شیمیایی را افزایش می دهند و شما هر روزه فرمالدئید را از منابع مختلف جذب می کنید.
رنگ های آبی رنگ، به خصوص لباس های مصنوعی آبی تیره، قهوه ای و سیاه ممکن است زرق و برق دار باشند اما آنها شما را در معرض خطر ابتلا به درماتیت تماس قرار می دهند.
استفاده از مواد ضد آتش در لباس نیز از سال ۱۹۷۱ آغاز شد. برای اینکار کافی بود تریس را به مواد اولیه اضافه کرد اما مطالعات اندازه گیری نمونه های ادرار نشان داد که این ماده شیمیایی به راحتی جذب بدن می شود.
تریس با ایجاد جهش های ارثی باعث ایجاد سرطان و بی اشتهایی در حیوانات می شود.
تریس در سال ۱۹۷۷ در لباس کودکان ممنوع شد (اما در فوم مبلمان، حامل نوزاد و اسباب بازی ها همچنان وجود دارد).
نانوذرات نقره ای در لباس ها خاصیت ضد بوی عرق، ضد چین و چروک و ضد کهنگی ایجاد می کنند.
“نانو” به معنی “واقعا کوچک”، فوق العاده میکروسکوپیک است.
ذرات نانو در لباس می توانند سمومی را که به راحتی جذب می شوند ایجاد کنند که به علت بسیار کوچک بودن اندازه آنها به تمام اعضای بدن شما منتقل می شوند، از جمله مغز شما و تحت عنوان پیام ناشناخته!
دیگر سموم ترسناک شامل اسید سولفوریک، رزین اوره، سولفونامیدها، هالوژن ها و هیدروکسید سدیم است.
جرقه های کوچک ایجاد شده در لباس ها نیز یکی دیگر از خطرات ناشی از لباس های مصنوعی است که سلامتی را تهدید می کند.
این مینی انفجارها که حاصل اصطکاک بین لایه های الیاف مصنوعی با موکت مصنوعی هستند، تجمع پیدا می کند و در نهایت به ناباروری در مردان کمک می کنند.
مطالعه ی ۲۴ ماهه روی سگ های نر و ماده ای که با لباس های پلاستیکی و لباس های پنبه ای پوشیده شده بودند، نشان می دهد که پوشیدن پلی استر موجب کاهش معنی داری در میزان اسپرم در مردها می شود در حالی که پوشیدن پنبه عوارض جانبی نداشت.
دانشمندان بر این باور هستند که لباس های پلی استر گرمای بدن را در خود به دام انداخته، جذب شیمیایی را افزایش می دهند همچنین باعث ایجاد جرقه های کوچک و الکتریسیته در لباس ها می شوند که هر دو بر تعداد اسپرم تاثیر می گذارند.
خطر دوم: EMF (میدان های الکترومغناطیسی)
این واقعا فقط یک شکل دیگر از سم است. منابع تابش الکترومغناطیسی غیر حرارتی (EMR) همه جا هستند: برج های مایکروویو، خطوط برق با ولتاژ بالا، ایستگاه های انتقال الکتریکی، وسایل هوشمند، تلفن های همراه و تلفن های هوشمند.
ضروری است توجه داشته باشید که منابع فوق غیر حرارتی هستند. آنها گرما تولید نمی کنند بنابراین شما متوجه هیچ هشدار اولیه ای نمی شوید در حالی که این وسایل باعث آسیب زیستی و متابولیکی در بدن می شوند.
سه شکل از تابش الکترومغناطیسی وجود دارد که از دستگاه های تولیدی ساخته شده منتشر می شود: میدان های الکتریکی و مغناطیسی استاتیک، میدان های الکتریکی و مغناطیسی AC و امواج رادیویی.
خطرات احتمالی که آنها برای سلامتی انسان مطرح می کنند، مطابق با قدرت میدان، ولتاژ، جریان، فرکانس، طول موج و تراکم متفاوت است.
مطالعات بی شمار علمی وجود دارد که نشان می دهد تابش های EMR به طور منفی در انسان (و همچنین گیاهان و حیوانات) در سطح سلولی تاثیر می گذارد.
مطالعات نشان می دهد که توانایی سلول ها برای دفاع از خود همچنین توانایی سلول برای تولید سلول های جدید سالم کاهش می یابد.
مثلا وقتی که تلفن های همراه در نزدیکی بدن قرار می گیرند، به تولید سلول های اسپرم ناکارآمد و تخمک های غیر قابل نفوذ همچنین سلول های غیرعادی در بافت پستان کمک می کنند.
بهترین راه برای پیشگیری از چنین آسیب هایی جلوگیری از قرار گرفتن در معرض اشعه غیر اشباع حرارتی است.
با رعایت عادات روزمره در استفاده از وسایل تولید کننده این تابش ها می توان تا حدودی از خطرات ناشی از این وسایل در امان ماند.
بیماری های ناشی از لباس
ترجمه شده در سایت خلایق
منبع:
zafu.net
