شانکروئید عفونت باکتریایی حاد و موضعی دستگاه تناسلی است که با یک یا چند زخم دردناک در محل ورود باکتری بروز می کند و اغلب با تورم دردناک و چرکی غده های لنفاوی مجاور زخم همراه است.

شانکروئید بسیار شبیه زخم‌های تب‌ خالی است، با این تفاوت که به جای زخم شدن دهان، این زخم‌ها در ناحیه تناسلی بروز می‌کنند. زخم‌ های شانکروئید بسیار دردناک و برای شخص مبتلا، کاملاً آشکار هستند. زخم‌ها به شکل زخم‌های برجسته در پوست بروز کرده و در ۱ تا ۲ روز تبدیل به زخم‌هایی باز می‌ شوند. در صورت التهاب و تورم توأمان گره‌های لنفاوی، احتمال پارگی آن‌ها و نتیجتاً تشکیل آبسه وجود دارد.

درمان شانکروئید

بیماری بیشتر در نواحی گرمسیر و نیمه گرمسیر دنیا نزد مردان و آنهایی که روابط بی بند و بار جنسی دارند شایع است. دوره نهفتگی بیماری ۳ تا ۵ روز و حداکثر ۱۴ روز است و در تمام مدتی که عامل عفونی در زخم اولیه و یا ترشحات غده های متورم وجود دارد و زخم هنوز بهبود نیافته باشد، انتقال صورت می پذیرد. این مدت در موارد درمان نشده بیماری ممکن است چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد.

معمولاً انتقال شانکروئید با تماس جنسی انجام می شود ولی ترشحات و عفونت زخم ها نیز مسری است و همچنین اشیاء آلوده نیز به طور غیر مستقیم می توانند بیماری را انتقال دهند.

علایم شانکروئید

زخم می‌ تواند بر روی آلت تناسلی مرد یا زن و مقعد (خصوصاً اطراف دهانه واژن) بروز یابد. زخم‌ها می‌توانند چرکی و دردناک باشند.

اندازه زخم‌ها از۴.۵ الی ۵ سانتیمتر متغیر است و کاملاً از بافت اطراف جدا است.

مطلب مرتبط: درمان گیاهی رینود (درمان خانگی سندرم رینود)

پایه زخم با ماده‌ ای خاکستری یا زرد رنگ پوشیده شده است و در صورت خراشیدن زخم، خونریزی به آسانی شروع می‌ شود.

محل استقرار شانکروئید می تواند در روی ناف، لب، زبان، پستان و ملتحمه چشم باشد.

چیزی که تشخیص را سخت‌تر می‌کند، شباهت علائم شانکروئید و سفلیس است. زخم‌های سفلیس طی ۳ تا ۶ هفته به طور خود به‌ خودی و حتی در صورت عدم درمان التیام می‌ یابند، هرچند عفونت همچنان وجود دارد. شانکروئید در صورت عدم درمان، وخیم‌تر می‌شود.

بهترین روش تشخیص شانکروئید، کشت از شانکر یا مواد آسپیره شده غدد لنفاوی بر روی محیط های کشت مخصوص است.