راهنمایی هایی درباره بیماری پریاپیسم
بیماری پریاپیسم یا نعوظ مانا بیماری غیر شایعی است که آلت تناسلی جنس مذکر به مدت طولانی در حالت نعوظ باقی می‌ماند و معمولاً دردناک بوده و الزاما با تحریک جنسی و یا میل جنسی همراه نیست.
بیماری پریاپیسم نعوظی است که بیش از ۶ ساعت طول بکشد.
پزشکان توصیه می کنند که در صورت ادامه پیدا کردن نعوظ به مدت ۴ ساعت حتما به مراکز پزشکی مراجعه کنید.
علل بیماری پریاپیسم
بیماریهای زمینه‌ای مربوط به مشکلات خونی مثل لوسمی ، بیماری سلول داسی، سرطانهای لگنی، و عفونتهای لگنی
صدمات آلت، صدمه به طناب نخاعی
مصرف برخی داروها نظیر سیلدنافیل (ویاگرا) و وردنافیل (لویترا)، پاپاورین، داروهای ضدافسردگی مانند فلوکستین (پروزاک) و بوپروپیون (ولبوترین)، داروهای مورد استفاده برای درمان روان‌پریشی مانند ریسپریدون و اولنازاپین، داروهای ضداضطراب مانند دیازپام و داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین و هپارین.
مصرف تفریحی داروهای درمان‌کننده اختلال نعوظ مانند ویاگرا، الکل، کوکایین، ماری‌جوانا یا اکستازی.
بیماریهای دستگاه عصبی مانند ام اس، بیماریهای متابولیک مانند دیابت و لخته‌های خونی، زهر حیوانات مانند زهر عقرب یا عنکبوت بیوه سیاه.
عوارض نعوظ دائمی
آسیب دیدن بافت آلت تناسلی. اگر این اتفاق بیافتد ممکن است نعوظ دچار اختلال شود.
ناتوانی جنسی
درمان بیماری پریاپیسم
– اگر چنانچه بیش از ۴ ساعت با نعوظ مواجه شدید هر چه سریعتر به مراکز پزشکی و یا اورژانس ها مراجعه کنید.
– در بسیاری از موارد بعد از چند بار انزال و یا انجام فعالیت های بدنی و یا قدم زدن درمان می شوند.
– اگر اقدام سریع انجام شود ممکن است داروهای خوراکی مشکل را برطرف کند.
– در برخی موارد ممکن است پزشک به کمک سوزن مقداری از خون آلت تناسلی را تخلیه کند. این کار نیاز به تخصص داشته و باید حتما توسط پزشک انجام شود.
– در مواردی که روش های بالا موثر واقع نمی شوند، ممکن است پزشک یک ماده خاص را به داخل آلت تناسلی تزریق کند.
– در مواردی بسیار نادر برای جلوگیری از آسیب دیدن دائمی عضلات آلت تناسلی ممکن است بیمار تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
– در مواردی که نعوظ دائمی به علت تزریق داروهای درمان ناتوانی جنسی بروز می کند، پس از بهبود نعوظ دائم باید در آینده برای درمان ناتوانی جنسی از روش هایی غیر از تزریق استفاده کنید.
