راهنمای بیماری پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک
پورپورای ناشناس کاهش پلاکت یا پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک نوعی اختلال خونریزی دهنده است که علت آن تخریب پلاکت‌ها به وسیله خودپاتن‌ها است.
به زبان ساده به کاهش تعداد پلاکت های بدن ترومبوسیتوپنی گفته می شود که به علت تخریب آنها توسط بدن انجام می گیرد.
اگر بیماری کمتر از ۶ ماه طول بکشد نوع حاد و اگر بیشتر از ۶ ماه طول بکشد نوع مزمن خواهد بود.
علایم پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک
معمولا علائم اولیه بیماری های ویروسی قبل از آغاز ترومبوسیتوپنی دیده می شود.
بیماری های ویروسی آبله مرغان، سرخک، سرخجه و عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی در نوع حاد بیماری دخیل هستند.
خون ریزی ماهیچه ای از دستگاه گوارشی
هموراژی ممکن است در موکوس دهان دیده شود.
آدنوپاتی شایع است اما بزرگی کبد در کمتر از ۱۰ درصد بیماران دیده می شود.
خونریزی ژینژوال و اپیستاکسی معمولا دیده می شود.
در ۳۰ % موارد بزرگ شدن طحال (متوسط) دیده می شود.
درمان پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک
مصرف استروئیدها
ایمونوگلوبولین وریدی
طحال برداری در آن گروه از بیماران مبتلا به نوع مزمن بیماری که خونریزی‌های شدید و مکرر دارند، یا با وجود درمان دارویی پس از چندین سال هنوز پلاکت زیر ۳۰۰۰۰ دارند انجام می‌شود.
پس از طحال برداری تعداد پلاکت‌ها زیاد می شود و پس از یکی دو هفته به حداکثر تعداد خود می رسد.
با تزریق واکسنهای مننگوک و پنوموکوک حداقل دو هفته قبل از جراحی و مصرف پنی سیلین خوراکی پس از طحال برداری، خطر عفونت‌ها ناچیز است.
تزریق پلاکت پیش از جراحی لازم نیست.
khalayegh.com
