انواع رتینوپاتی و راهکارهای درمانی موجود

به اختلالاتی که موجب آسیب شبکیه چشم می‌ شود رتینوپاتی می گویند.

رتینوپاتی‌ ها بسته به شدت می‌توانند موجب تاری دید تا کوری شوند. رتینوپاتی‌ های معروف عبارتند از رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی ناشی از فشارخون بالا و رتینوپاتی نوزادان نارس.

معمولا رتینوپاتی تظاهر چشمی یک بیماری عمومی مانند دیابت و هایپرتانسیون است.

رتینوپاتی دیابتی عارضه ای ناشی از دیابت است که بدلیل تغییرات ایجاد شده در رگ های خونی رخ می دهد. وقتی عروق خونی در شبکیه آسیب می بینند ممکن است باعث نشت مایع یا خون شده و باعث تخریب شبکیه شود در نتیجه تصویری که شبکیه به مغز می فرستد تار شده یا کج و معوج می شود.

رتینوپاتی دیابتی یکی از علل اصلی کاهش دید است و کسانیکه دیابت درمان نشده دارند ۲۵ برابر شانس بیشتری برای کوری نسبت به افراد عادی دارند. هرچه طول بیماری دیابت بیشتر باشد احتمال رتینوپاتی دیابتی بیشتر می شود.

در ابتدا، رتینوپاتی دیابتی علامتی ندارد و یا فقط مشکلات چشمی خفیفی ایجاد می کند، ولی سرانجام باعث کوری فرد می شود.

علائم رتینوپاتی دیابتی

ممکن است در صورت ایجاد تورم مرکز دید، تاری دید به صورت تدریجی ایجاد شود. ممکن است بیمار هرگز به تغییر میزان دید خود پی نبرد. معاینه چشم پزشکی تنها راهیست که به کمک آن می توان تغییرات داخل چشم را پیدا کرد.

وقتی که خونریزی ایجاد می شود دید تار شده، لکه هایی در آن پیدا می شود و حتی ممکن است به کلی دید از بین برود.

رتینوپاتی دیابتی اگرچه بدون درد است اما شکل شدیدی از بیماری است و نیازمند توجه پزشکی فوری است.

حاملگی و افزایش فشار خون ممکن است رتینوپاتی دیابتی را تشدید کنند.

عوارض رتینوپاتی دیابتی

خونریزی زجاجیه چشم، جدا شدن شبکیه چشم، گلوکوم یا آب سیاه چشم، در نهایت کوری.

علت بروز رتینوپاتی نوزادان نارس این است که رشد و تکامل عروق خونی شبکیه دچار اشکال بوده و عروق خونی غیر طبیعی شروع به رشد می کنند. مشکل رشد عروق غیر طبیعی که به آن نئوواسکولاریزاسیون نیز می گویند این است که اکسیژن کافی به شبکیه نمی رسانند.

عوامل خطری که احتمال ابتلا به بیماری در کودکان را زیاد می کنند عبارتست از کم بودن وزن هنگام تولد (وزن کمتراز۲کیلوگرم) همراه با وجود مشکلی در سلامتی نوزاد پس از تولد که منجر به بستری شدن وی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان گردد و نارسی (تولد قبل از هفته ۳۷ بارداری).

علایم رتینوپاتی نوزادان نارس

انحراف چشم، لکه سفید در مردمک، نگه داشتن اجسام نزدیک چشم، مشکل در دیدن فاصله دور، بستن و تنگ کردن یک چشم، ضعف دید، افت ناگهانی دید.

درمان رتینوپاتی دیابتی

لیزر درمانی در مراحل اولیه سیر بیماری و برای جلوگیری از آسیب های بعدی انجام می گیرد. برای درجات شدیدتر بیماری نیز ممکن است به درمان با لیزر و یا ویترکتومی نیاز باشد. این روش ها در پیشگیری، ثابت نگه داشتن و یا کند کردن افت دید موثرند.

درمان های جدیدتر شامل تزریق داروهای ضد فاکتور رشد اندوتلیوم عروق و یا داروهای استروئیدی به داخل چشم است.

جراحی برداشتن مایع زجاجیه هنگامی انجام می گیرد که خونریزی داخل شبکیه و یا پارگی شبکیه رخ داده باشد. همچنین ویترکتومی در مواردی که بافت اِسکار قابل توجهی تشکیل شده باشد نیز انجام می شود.

درمان های موجود برای رتینوپاتی دیابتی اغلب در پیشگیری، تاخیر و یا کند کردن افت دید بسیار موثر هستند اما نمی توانند این بیماری را کاملا درمان کنند.

افرادی که تحت درمان رتینوپاتی دیابتی قرار دارند باید برای بررسی هرگونه تغییر جدید در چشم ها به صورت منظم توسط چشم پزشک معاینه شوند.

همچنین در این عارضه، کنترل سطح قند خون از اهمیت بالایی برخوردار است. این موضوع حتی در صورتی که تحت درمان رتینوپاتی هستید و بینایی شما بهتر شده باشد نیز صدق می کند.

درمان رتینوپاتی نوزادان نارس

کلیه نوزادانی که با سن داخل رحمی کمتر از ۳۲ هفته متولد می شوند حتی بدون مشکلات تنفسی، حداقل یک بار در هفته چهارم زندگی نیاز به معاینه توسط چشم پزشک را دارند.

کلیه نوزادان نارس کمتر از ۳۷ هفته که مشکلات تنفسی و ریوی داشته اند، باید در هفته ۳ و۴ بعد از تولد، معاینه دقیق چشم پزشکی شوند.

کلیه نوزادان کم وزن (زیر۲ کیلوگرم) بدون در نظر گرفتن سن داخل رحمی در صورتی که نیاز به بستری شدن در ICU نوزادان داشته اند، نیاز به معاینه چشم دارند.

درمان با لیزر (در موارد کمتری) و کرایوتراپی را می توان برای درمان خون ریزی زجاجیه یا پرولیفراسیون شدید و پیشرونده عروقی به کاربرد.

جراحی برای جدا شدگی شبکیه توصیه می شود. مراحل خفیف تر در اکثر بیماران به طور خود به خودی و بدون ایجاد اختلال بینایی بهبود پیدا می کنند.

درمان رتینوپاتی ناشی از فشارخون بالا

برای پیشگیری از وقوع این مشکل بایستی فشار خون خود را تحت کنترل درآورید که می‌توانید از این مقاله استفاده کنید.

در صورت شدت گرفتن بیماری و نیاز به درمان، به چشم پزشک مراجعه کرده و دستور العمل های وی را دقیقاً رعایت کنید.