اختلال شخصیت نمایشی histrionic : برای بیماران اختلال شخصیت نمایشی ، دنیا تماما صحنه است و مانند ستاره سینما در روابط با اشخاص نقش بازی می‌کنند.

در برخود با افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی صحبتهای پر آب و تاب و جلب توجه کننده مکررا دیده می‌شود. آنها هر چیزی را مهمتر از آنچه که واقعا هست، جلوه می‌دهند. در ادامه روشهای درمان اختلال شخصیت نمایشی histrionic آورده می شود.

رفتار بیمار در هر دو جنس اغواگرانه و نمایشی است. بیماران اختلال شخصیت هیستریونیک همچنین ممکن است برای جلب توجه ژست‌های تهدید و خودکشیهای نمایشی یا بیماریهای جلب توجه کننده را داشته باشند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک سابقه طولانی جلب توجه و رفتارهای نمایشی یا پرزرق و برق دارند و در ظاهر جذاب، گرم، صمیمی و معاشرتی هستند.

واژه هیستریونیک از واژه یونانی هیستری (Hysteria) به معنی رحم گرفته شده است. هیستری که یکی از واژه های کهنه روانپزشکی است، برای بیماری هایی به کار برده می شود که در آن علل هیجانی و نشانه های عاطفی به یک نشانه جسمانی تبدیل می شوند.

اختلال شخصیت نمایشی ، اختلال شخصیت نمایشی histrionic ، اختلال شخصیت هیستریونیک

درمان اختلال شخصیت نمایشی ، درمان اختلال شخصیت هیستریونیک

ویژگی اصلی اختلال شخصیت هیستریونیک رفتار توجه طلبانه و هیجان پذیری مفرط و فراگیر است. این الگو در اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه های گوناگون ظاهر می شود.

علائم اختلال شخصیت نمایشی

– درموقعیتهایی که کانون توجه نیست ، احساس ناراحتی می‌کند.

– تعامل او با دیگران معمولا با رفتار اغوگرانه و برانگیزنده جنس مشخص است.

– هیجانات را بطور سطحی و با تغییرات سریع ابراز می‌کند.

– مستمرا از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه استفاده می‌کند.

– سبک گفتار او برداشت گرایانه و فاقد جزئیات است.

– تلقین‌پذیر است، یعنی به آسانی تحت نفوذ دیگران و موقعیت قرار می‌گیرد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی هرگاه مرکز توجه دیگران نباشند احساس ناراحتی یا عدم قدردانی می کنند

آنها اغلب با شور و نشاط زیاد و چشمگیر مایلند توجه دیگران را به خود جلب کنند و ممکن است با اشتیاق، گشاده رویی ظاهری یا عشوه گری، آشنایان جدید را شیفته خود سازند.

اگر چه وقتی این افراد پیوسته خواهان توجه باشند، این ویژگیها وضوح کمتری می یابند. آنها در میهمانی ها به هر قیمتی که شده نقش گل سرسبد مجلس را بازی می کنند. هرگاه مورد توجه قرار نگیرند، ممکن است برای جلب توجه دیگران، کار برجسته ای انجام دهند(برای مثال، داستانهایی بسازند و یا صحنه ای را خلق کنند).

این نیاز اغلب در رفتارشان با متخصص بالینی نیز آشکار می شود. (برای مثال، چاپلوسی، آوردن هدایا، ارائه توصیفهای مهیجی از نشانه های جسمانی و روانی که هر جلسه با نشانه های جدیدی جایگزین می شوند)

مطلب مرتبط: درمان های کلاسیک برای بیماری دیستروفی عضلانی

قیافه ظاهری و رفتار افراد مبتلا به این اختلال، اغلب از لحاظ جنسی به طور نامناسبی تحریک آمیز یا اغوا کننده است.

این رفتار نه تنها معطوف افرادی است که او به آنها علاقه جنسی یا عاشقانه دارد، بلکه در طیف گسترده ی روابط اجتماعی، شغلی و حرفه ای نیز به گونه ای رخ می دهد که فراسوی رفتار مناسب برای بافت اجتماعی است.

مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی به شدت علاقمند به تحت تأثیر قرار دادن توسط ظاهر خود هستند و زمان، انرژی و پول زیادی را صرف خرید لباس و آراستن خود می کنند. آنها ممکن است به تعارفها و تمجیدهای مربوط به قیافه ظاهری توجه زیادی داشته باشند و به سرعت و با شدت نسبت به انتقاد از سر و وضع خود واکنش نشان دهند و یا با یک عکس که آنها را خوشایند نشان نمی دهد، ناراحت شوند.

فرد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، ممکن است معتقد باشد که شخص معینی، یک انسان شگفت آور است، ولی با این حال قادر نیست که نمونه های خاصی از ویژگیهای خوب او را برای تأیید نظر خود ارایه دهد.

آنها ممکن است با ابراز علنی و افراطی هیجانی خود باعث ناراحتی دوستان یا آشنایان شوند. (برای مثال، در آغوش گرفتن آشنایان دور با شور و شوق افراطی، گریه غیرقابل کنترل در موقعیتهای احساسی جزئی، یا قشقرق بازی)

با وجود این اغلب به نظر می رسد که هیجانهای آنان چنان به سرعت تغییر می کنند که عمیقاً قابل احساس نیستند به همین دلیل ممکن است دیگران آنان را به وانمود کردن این احساسها متهم سازند.

عقاید و احساسهای آنها به سادگی تحت تأثیر دیگران و هوسهای گذرای خودشان قرار می گیرد. آنها به ویژه از نظر اعتماد کردن به افراد صاحب قدرت، ممکن است بسیار زودباور یا ساده لوح باشند و عقیده داشته باشند که این افراد به صورت معجزه آسایی قادرند مشکلات آنها را حل کنند.

این افراد میل دارند تا به دیگران شک کنند و به سرعت مجاب شوند. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب روابط را صمیمانه تر از آنچه واقعاً هست در نظر می گیرند و تقریباً هر آشنایی را با عزیزم یا دوست عزیزم خطاب می کنند و پزشکانی را که تنها یک بار و یا دوبار و آنهم تحت شرایط حرفه ای ملاقات کرده اند، با اسامی کوچک مورد خطاب قرار می دهند.

پنج عامل شخصیتی برای اختلال شخصیت هیستریونیک

ـ نوروزگرایی بالا : عواطف منفی مزمن که شامل اضطراب ، ترسویی ، تنش ، تحریک پذیریی، خشم، اندوهگینی، گناه، شرم، دشواری کنترل تکانه (برای مثال در خوردن، نوشیدن یا خرج کردن پول) باورهای نامعقول (انتظارات غیرواقع گرایانه طوری که خود را مجبور کند که همیشه کامل عمل کند)، بدبینی ، اضطراب بدنی بی مورد ، درماندگی و وابستگی به دیگران برای حمایت هیجانی و تصمیم گیری.

مطلب مرتبط: گرید بندی کبد چرب / درمان بیماری کبد چرب با طب سنتی

ـ برونگرایی بالا : پرحرفی، خودافشاگری، عدم توانایی در گذراندن زمان به تنهایی، جلب توجه کردن، حرکات نمایشی در نشان دادن هیجانها، برانگیختگی جنسی بی ملاحظه، تلاشهای نامناسب برای کنترل و تسلط بر دیگران.

ـ گشودگی بالا : اشتغال ذهنی با خیالپردازی و رویاهای روزانه، سودمندی، تفکر غیرعادی (برای مثال اعتقاد به شبح ) هویت پراکنده و اهداف متغییر برای مثال مستعد بودن برای دیدن کابوسها و حالات هشیاری متغییر، ناهمرنگی و سرکشی اجتماعی که می تواند فرد را در تعارض با جامعه قرار دهد یا مانع از پیشرفت شغلی او باشد.

ـ توافق بالا : زودباوری، اعتماد بیش از اندازه به دیگران، صداقت زیاد و فراوان، عدم تمایز بین خود و دیگران، قدرت تشخیص علائق شخصی، ناتوانی در مقابله با دیگران و تلافی کردن، به راحتی از چیزی سود بردن.

ـ وظیفه شناسی پایین : روشنفکر، فقدان لذت، هنرپیشه بالقوه، ضعف در عملکرد تحصیلی با توجه به تواناییهای نسبی، رعایت نکردن نقشها و تعهدات می تواند فرد را در مقابل قانون قرار دهد، ناتوانی در خود انضباطی(برای مثال گرفتن رژیم، تمرین طرح)حتی زمانی که به دلایل پزشکی نیاز است. بی هدف بودن شخصی و حرفه ای.

درمان اختلال شخصیت نمایشی histrionic

–روان درمانی : این افراد اغلب از احساسات واقعی خود بی خبرند و تبیین احساسات درونی آنها فرایند درمانی مهمی است.

– درمان اختلال شخصیت هیستریونیک با دارو : داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد روانپریشی برای مسخ واقعیت و خطاهای ادراکی. بیمار معمولاً بسیار هیجانی است و ممکن است بیش از اندازه به دنبال جلب‌توجه باشد.

ـ درمان اختلال شخصیت نمایشی معمولاً به‌صورت روان‌درمانی فردی، بینش‌گرا یا حمایتی، بسته به توانمندی فرد است.

ـ روان‌کاوی برای درمان اختلال شخصیت نمایشی در برخی بیماران مناسب است.

ـ گروه‌ درمانی می تواند برای درمان اختلال شخصیت هیستریونیک مفید باشد.

ـ استفاده کمکی از داروها روش دیگر درمان اختلال شخصیت هیستریونیک است. معمولاً یک ضداضطراب (مثلاً ۰.۵ تا ۱ میلی‌گرم کلونازپام روزانه) برای موقعیت‌های هیجانی گذرا می‌تواند مفید باشد.