بیماری طاعون چیست و راه پیشگیری و درمان آن چگونه است؟

بیماری طاعون چیست ؟ بیماری طاعون نوعی بیماری عفونی باکتریال مشترک بین انسان و حیوانات است که توسط جوندگان و کک به سایر حیوانات و انسان منتقل می شود.

بیماری طاعون یک بیماری واگیردار است که عامل آن باسیل یرسینیا پستیس است. رشد این باکتری در محیط‌ های حاوی خون و مایعات بافتی و در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد به سرعت اتفاق می‌افتد.

بیماری طاعون

کاشف میکروب طاعون الکساندر یرسین است. کاشف طاعون باسیل طاعون را در سال ۱۸۹۴ کشف کرد.

بیماری طاعون توسط برخی جوندگان وحشی مثل کک، موش صحرایی، خرگوش،گربه خانگی، موش، موش خرما، سنجاب زمینی و سنجای صخره ای منتقل می شود. کک موش، وقتی از بدن موش خون را می مکد می توان خون آلوده به میکروب را با گزش به انسان منتقل کند.

مری کک طوری ساخته شده است که به طور منظم باز و بسته می شود و مواد مصرفی را به داخل معده هدایت می نماید. در صورتی که کک، از خون آلوده به یرسینیا پستیس، تغذیه نموده باشد ابتدا مقداری خون وارد معده اش می گردد.سپس این ارگانیسم ها با ایجاد لخته باعث انسداد معده ی کک می‌شوند و راه ورود خون به معده کاملا مسدود می شود و باعث استفراغهای مکرری در کک می گردد.

از طرفی این حشره به منظور رفع تشنگی و گرسنگی ناشی از بسته شدن مسیر معده خود با حرص و ولع بیشتری به تغذیه می پردازد و با استفراغ مواد آلوده و تلقیح آنها به میزبانهایی که از خون آنها تغذیه می نماید، یرسینیا پستیس را به بدن آنان منتقل می کند و سرانجام در اثر کم آبی تلف می گردد.

دوره نهفتگی بیماری بین چند ساعت تا ۱۲ روز است. انواع طاعون عبارت است از طاعون خیارکی، سپتی سمیک (طاعون سیاه)،مننژیت طاعونی، طاعون ریوی و فارنژیت طاعونی. طاعون خیارکی متداول‌ ترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باسیل به وجود می‌آید. علایم طاعون خیارکی عبارتند از لرز و تب بالا، سرگیجه، درد شدید عضلات و مفاصل، کوفتگی و سر درد. پس از ۲۴ ساعت، خیارکهایی بر روی بدن بیمار به‌ وجود می‌آیند. خیارک‌ ها غدد لنفاوی هستند که متورم شده‌اند.

مطلب مرتبط:  مختصری درباره بیماری آلکاپتونوری

علائم طاعون

همچنین بیماری طاعون می‌ تواند از طریق راه تنفسی، از بیماری که به طاعون خیارکی دچار است به فرد سالم منتقل شود. در ایالات متحده هرساله به‌ طور معمول حدود ۵ تا ۱۰ مورد طاعون انسانی گزارش می‌ شود. بیشتر موارد طاعون در ماه‌ های تابستان که جوندگان و کک‌ ها فعال‌ ترند رخ می‌دهد.

راههای انتقال طاعون به صورت خلاصه عبارتند از تماس با کک آلوده، تماس مستقیم با انسانهای مبتلا به طاعون ریوی، تماس و دستکاری نسوج حیوانات آلوده و محیط کشت باسیل طاعون، تماس با گربه های آلوده به پنومونی طاعونی، تماس با شپش، کنه و حیوانات آلوده فوق الذکر، انتشار عمدی از طریق افشانه های آلوده در حملات بیوتروریستی.

علائم طاعون

تب و لرز، تپش قلب، زخم در محل گزش کک در پوست انسان، بزرگی غدد لنفاوی ران وکشاله ران (طاعون خیارکی)

کاهش فشار خون، درد در مسیر گره های های عصبی، سردرد، استفراغ، درد شکم

خونریزیهای زیر پوستی، بی قراری، هذیان، عفونت ریه ها، ذات الریه ناشی از طاعون ریوی با علایم تب شدید نا گهانی، سرفه با خلط خونی، درد سینه و عفونت خون.

عوارض بیماری طاعون

مننژیت، آبسه مغزی، مشکلات ریوی و چشمی، کوری، سقط جنین، اختلالات عصبی و پوستی و در نهایت مرگ.

تشخیص طاعون از طریق آزمایشات کشت خون، آزمایشات میکروسکوپی و ایمونوفلورسنت صورت می گیرد.

پیشگیری از بیماری طاعون

گزارش تلفنی موارد مشکوک طاعون به سطوح بالاتر مقامات بهداشتی

کاهش جمعیت موشها با مسموم کردن آنها به منظور تامین بهداشت محیط و کنترل جوندگان

جلوگیری از تماس جوندگان با مواد غذائی و اماکن انسانی

خودداری از تجمع علوفه و چوب درنزدیکی محل سکونت

ازبین بردن علوفه اطراف منازل، انبارها و نواحی گردش و بازی

معدوم کردن مواد زائد و فضولات به روش بهداشتی

مطلب مرتبط:  داروهای طبیعی برای درمان گیاهی بیماری کرون

نگهداری غلات در ساختمان ها و انبارهای غیر قابل نفوذ جوندگان در نواحی دور از محل سکونت و بازی کودکان.

جستجوی کک و دور ساختن آن از بدن حیوانات دست آموز

واکسیناسیون افراد در معرض خطر نظیر کارکنان آزمایشگاههایی که با باسیل طاعون در تماس می باشند و ساکنین مناطقی که میزان بروز طاعون در آن مناطق زیاد است.

استفاده از ماسک جراحی به منظور پیشگیری از انتقال پنومونی طاعونی در تماس یافتگان نزدیک.

درمان بیماری طاعون

امروزه با استفاده از آنتی‌ بیوتیک می‌توان بیماری را درمان کرد و از میزان مرگ و میر ناشی از بیماری کاست. از جمله آنتی بیوتیک‌ های مؤثر بر بیماری می‌توان به استرپتومایسن، تتراسایکلین، کلرامفنیکل، کوتویموکسازول و سولفا دیازین اشاره کرد.

از آنتی‌بیوتیک‌ های مخصوص داخل سلول مثل کلرامفنیکل هم استفاده می‌ شود و دیگر داروی مؤثر داکسی‌ سایکلین است. پنی‌ سیلین‌ها و ماکرولیدها و سفالوسپورین‌ ها اهمیت درمانی کمتری در بیماری طاعون دارند.

کوتریموکسازول در درمان طاعون خیارکی با موفقیت به کار رفته است اما به‌ عنوان داروی خط اول مطرح نیست.

در صورتی که کمتر از ۴۸ ساعت از شروع درمان آنتی بیوتیکی در افراد مبتلا به پنومونی طاعونی می گذرد، افرادی که با آنان زندگی می کنند یا در تماس نزدیک با آنها هستند باید از داروهای پیشگیری کننده استفاده کنند.

از تماس های غیرضروری تا ۴۸ ساعت قبل از شروع درمان بیماران مبتلا به پنومونی اجتناب شود و سایر احتیاطهای تنفسی نظیر استفاده از گان، دستکش و عینک محافظت کننده صورت گیرد.

جسد بیمارانی که به علت طاعون، تلف شده اند تحت شرایط کاملا بهداشتی به وسیله افراد تعلیم دیده دفن گردد.

جدا سازی بیماران و آغشته کردن البسه و وسایل آنها با حشره کشهای موثر بر ککهای محلی در مبتلایان به طاعون خیارکی که فاقد سرفه هستند و تصویر رادیوگرافی ریه آنها طبیعی است.

بیماری طاعون

بیماری طاعون،کاشف طاعون،کاشف میکروب طاعون،طاعون چیست

اگر مطلب فوق به‌درد‌بخور است، با بقیه به اشتراک بگذارید تا از آن استفاده کنند:

مطالب مرتبط

Subscribe
اطلاع رسانی برای :
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها