برای درمان دیابت چه باید کرد ؟
برای درمان دیابت چه باید کرد ؟ دیابت یا مرض قند، یک اختلال سوخت و سازی متابولیک در بدن است.
برای درمان دیابت چه باید کرد : در بیماری دیابت توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین می رود و یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی، نمی تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط ساز و کارهای مختلف است.انسولین هورمونی است که مواد غذایی قندی، نشاسته و مواد دیگر را در بدن به انرژی تبدیل می نماید.
تاکنون علت بروز این بیماری کشف نشده است ولی گمان می رود که زمینه مساعد ژنتیکی و عوامل محیطی همچون چاقی و بی تحرکی در ابتلا به این بیماری نقش موثری داشته باشد.
برای درمان دیابت چه باید کرد ، انواع بیماری دیابت ، دیابت نوع یک ، علت دیابت نوع ۱ ، علائم بیماری دیابت ، نشانه های بیماری دیابت چیست ، علایم بیماری دیابت در کودکان ، دیابت نوع ۲ ، علت دیابت نوع ۲
نشانه های دیابت نوع ۲ ، علائم بیماری دیابت نوع ۲ ، انواع دیابت و علائم آن ، عوارض بیماری دیابت ، راههای پیشگیری از دیابت ، درمان بیماری دیابت ، درمان خانگی دیابت نوع ۲ ، راه های درمان دیابت
انواع بیماری دیابت
دیابت دو نوع اصلی دارد. انواع بیماری دیابت عباتند از :
– دیابت نوع یک که در آن تخریب سلولهای بتا در پانکراس منجر به نقص تولید انسولین می‌شود.علت اصلی از دست رفتن این سلول‌ها، تخریب سلولی ناشی از واکنش خود ایمنی سلولی است. دیابت نوع یک بیماری مزمنی است که وقتی پانکراس یا همان لوزالمعده میزان کمی انسولین ترشح می کند و یا اصلا انسولین ترشح نمی کند، رخ می دهد. عوامل متعددی از جمله عوامل ژنتیکی و آلوده شدن به ویروس هایی خاص می توانند باعث ابتلاء به دیابت نوع یک شوند.
شیوع دیابت نوع یک در افرادی که بیماری‌های خود ایمنی همچون بیماری گریوز، تیروئیدیت هاشیموتو، و بیماری آدیسون دارند بیشتر است.
معمولاً بعد از از دست رفتن ۸۰ تا ۹۰ درصد از سلولهای بتا است که هایپرگلایسمی(افزایش شدید سطح قند خون) اتفاق می افتد و دیابت نوع یک ممکن است تشخیص داده شود.در این مرحله است که بیمار نیازمند تزریق انسولین خارجی می شود.
در حال حاضر اصلی ترین علت دیابت نوع ۱ واکنش خود ایمنی شناخته شده است. در مواردی که علت دیابت نوع ۱ مشخص نباشد، دیابت در دسته بندی دیابت ایدیوپاتیک قرار می گیرد. بعضی از این بیماران دچار کمبود انسولین دائمی هستند ولی هیچ شواهدی از واکنش‌های خود ایمن در آنها مشاهده نمی شود.
تعداد کمی از بیماران دیابت نوع یک، ایدیوپاتیک هستند و این وضعیت بیشتر در نژاد آفریقایی و آسیایی شیوع دارد. این نوع بیشتر ارثی است. نیاز به انسولین خارجی در این بیماران پایدار نیست و می‌تواند گذرا و برگشت پذیر باشد.
نشانه های بیماری دیابت چیست ؟ علائم بیماری دیابت نوع یک
از علائم بیماری دیابت نوع یک می توان به گرسنگی شدید و افزایش اشتها، تشنگی شدید، خشکی دهان و ادرار پی در پی اشاره کرد.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن پاها، کاهش وزن غیرعادی، خستگی و بی حالی نیز از علائم بیماری دیابت نوع یک محسوب می شود.
مشکلات پوستی از قبیل خشکی پوست، عفونت های قارچی و باکتریایی نیز از علایم بیماری دیابت در کودکان و بزرگسالان است.
از دیگر علایم بیماری دیابت در کودکان و بزرگسالان تاری دید و از دست دادن هوشیاری است.
– دیابت نوع ۲ که در آن مقاومت پیشرونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب سلول های بتای پانکراس و نقص کامل تولید انسولین منجر شود.
در دیابت نوع ۲ که ۹۰ تا ۹۵ درصد از بیماران دیابتی را شامل می شود، بدن نسبت به عملکرد انسولین دچار مقاومت می شود. این بیماران حداقل در ابتدای بیماری نقص انسولین نسبی دارند.
به این معنی که بدن فرد مبتلا انسولین تولید می کند و حتی ممکن است غلظت انسولین در خون از مقدار معمول آن نیز بیشتر باشد اما بدن قادر به استفاده و ذخیره گلوگز نیست و گلوکز به جای تبدیل به انرژی، به جریان خون باز گشته و سبب ایجاد علایم مختلف می گردد.
بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ برای زنده ماندن نیاز به درمان دائم با انسولین خارجی ندارند. علل متعددی برای این وضعیت وجود دارد، مکانیزم‌های جزئی بروز این وضعیت شناخته نشده است ولی مشخص است که تخریب خود ایمنی نقشی در بروز این بیماری ندارد.
از چند علت دیابت نوع ۲ می‌توان به اضافه وزن و چاقی، بی تحرکی یا کمبود فعالیت بدنی اشاره کرد.
همچنین افرادی که نوعی اختلال گلوکز ناشتا یا اختلال عدم تحمل گلوکز دارند خطر بالایی در ابتلا به دیابت نوع ۲ دارند.
استرس و افسردگی دیگر علت دیابت نوع ۲ هستند و احتمال سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را در بیماران مبتلا به دیابت، افزایش می دهد.
نشانه های دیابت نوع ۲
از نشانه های دیابت نوع ۲ بی حسی یا سوزش دست و پا، تشنگی و پرنوشی است.
خستگی زیاد غیر قابل توجیه، پر ادراری، عفونت مکرر لثه، پوست و مثانه از دیگر علائم بیماری دیابت نوع ۲ می باشند.
برخی دیگر از علائم بیماری دیابت نوع ۲ شامل تاری دید، زود رنجی و تحریک پذیری، عدم بهبودی زخم ها هستند.
متاسفانه دیابت بیماری مزمنی است و به آرامی پیش می رود. باید بدانید در بعضی موارد دیابت نوع ۲ هیچ علامتی ندارد. در این گونه موارد افراد مبتلا ماه ها یا حتی سال ها بدون این که از بیماری خود مطلع باشند به زندگی ادامه می دهند.
عوامل افزاینده خطر ابتلا به ابتلا به دیابت
سن بالای ۴۰ سال، فامیل درجه اول مبتلا به دیابت نوع ۲، سابقه اختلالات قند پیش دیابتی (اختلال تحمل گلوکز و گلوکز ناشتای مختل)
سابقه دیابت بارداری، سابقه به دنیا آوردن نوزاد ماکروزوم (وزن بالاتر از حد طبیعی)
وجود عوارض انتهایی دیابت روی اعضا بدن، وجود فاکتورهای خطر بیماری‌های قلبی عروقی (همچون چربی خون بالا، فشار خون بالا، چاقی)، وجود بیماری‌های مربوط به دیابت (سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، آکانتوز نیگریکانز، عفونت اچ آی وی، برخی اختلالات روانپزشکی همچون شیزوفرنی، افسردگی و اختلال دوقطبی)
مصرف داروهای مربوط به دیابت نظیر کورتیکواستروئیدها، آنتی‌سایکوتیکهای آتیپیک، درمان ایدز و غیره.
دیگر انواع دیابت و علائم آن ها
– نواقص ژنتیکی سلولهای بتا : شایعترین نوع این دیابت، معمولاً با بروز افزایش قند در سنین پایین (زیر ۲۵ سال) مشخص می‌شود که دیابت بارز شده در بلوغ جوانان نامیده می شود.دیابت شیرین نوزادی گروه ناهمگون دیگری از دیابتی‌ها را تشکیل می دهد که تا ۶ ماهگی بروز پیدا می کند و یکی از هر ۲۰۰ هزار تولد زنده را درگیر می کند. این نوزادان در زمان بارداری، کوچک هستند و چربی زیرپوستی تحلیل یافته دارند.
– اختلال ژنتیکی عملکرد انسولین : موارد نامعمولی از دیابت است.زنان ممکن است در این نوع از دیابت، صفات بدنی مردانه را نشان دهند و تخمدان‌های بزرگ شده کیستی داشته باشند. در گذشته این سندرم یک نوع مقاومت به انسولین شمرده می شد. لپرچانیسم و رابسون مندلهال، دو سندرم در کودکان است که در آنها بیمار مقاومت شدید به انسولین دارد.
– بیماری‌های پانکراس برون‌ریز : دیابت یکی از عوارض پانکراتیت مزمن است. در این نوع دیابت تخریب کل غدد درون ریز پانکراس به وجود می آید و در این بیماران احتمال بروز هایپوگلایسمی (افت قند خون) در پی درمان بیشتر می شود. غیر از پانکراتیت، دیابت می‌تواند عارضه هر نوع صدمه وارد شده به پانکراس شامل عفونت‌ها، جراحی برداشتن پانکراس و سرطان پانکراس نیز باشد.
– اختلالات غدد درون ریز : چندین هورمون می توانند با عملکرد انسولین مقابله کنند که ترشح بیش از حد هر یک از آنها می تواند منجر به دیابت شود. معمولاً این اختلال در افرادی دیده می شود که از قبل به علت نواقص ترشح انسولین، مستعد دیابت هستند.افزایش هورمون رشد و کورتیزول از اختلالات شایع هورمونی منجر به دیابت هستند.
– دیابت در اثر داروها یا مواد شیمیایی : تخریب برگشت ناپذیر سلول های بتا در مواردی نادری در پی مصرف واکور (نوعی سم ضد موش) و یا پنتامیدین وریدی ممکن است اتفاق بیفتد. برخی داروها هم می‌توانند عملکرد انسولین را مختل کنند. به عنوان مثال نیکوتینیک اسید و گلوکوکورتیکوئیدها از این دسته هستند.
برخی از داروهای پر کاربرد و نسبتاً بی خطر هم با افزایش ریسک بروز دیابت ارتباط دارند، شامل داروهای ضد فشار خون تیازیدی، استاتین ها و بتابلاکرها. در مورد استاتین ها مطالعات نشان می دهد که این افزایش ریسک بسیار اندک است و در حال حاضر این افزایش ریسک توجیه کننده قطع یا کاهش مصرف استاتین‌ها نیست.
– برخی عفونت‌ها همچون عفونت‌های سرخک و سایتومگالوویروس مادرزادی و عفونت با کوکساکی ویروسهای سابتایپ می‌توانند باعث بروز دیابت شوند.
– انواع بیماری های ناشی از مشکلات خود ایمنی نظیر سندرم استیفمن و آنتی بادی‌های ضد گیرنده انسولین می‌توانند باعث بروز دیابت شوند.
– سایر سندرم‌های ژنتیکی که با افزایش ریسک دیابت همراه هستندعبارتند از سندرم داون، سندرم کلاینفلتر، سندرم ترنر، سندرم ولفرام، آتاکسی فردریک، بیماری هانتینگتون، سندرم لاورنس–مون–بیدل، دیستروفی میوتونیک، پورفیریا، سندرم پرادر ویلی.
عوارض بیماری دیابت (عوارض حاد)
کتو اسیدوز دیابتی (با علایم تنفس کاسمال، نفس با بوی کتون، تهوع و استفراغ، دهیدراتاسیون و درد شکم و یا کاهش سطح هوشیاری)، سندرم هایپراسمولار هیپرگلیسمیک (علایم عصبی شامل تشنج و وضعیتی شبیه سکته مغزی)، هیپوگلیسمی یا افت قند خون (ناشی از مصرف داروهای کاهش دهنده قند خون، افزایش سوخت و ساز گلوکز در موقعیت هایی همچون ورزش زیاده از حد، کمبود دریافت غذایی و یا مصرف مشروبات الکلی)
عوارض بیماری دیابت (عوارض مزمن)
نابینایی و اختلالات چندگانه اعصاب، نفروپاتی (آسیب‌های گلومرول و دفع پروتئین آلبومین از ادرار) و نوروپاتی (کاهش یا ازدست دادن حس درد)، نفروپاتی دیابتی و بیماری‌های کلیه، سکته مغزی، بیماری عروق کرونر و بیماری های عروق محیطی(که باعث ایجاد زخم در پا و قطع عضو می شوند).
زخم‌های دیابتی
جراحت هایی در پوست، چشم و اعضای موکوسی. بیش از ۷۵ درصد از افراد دیابتی، مبتلا به زخم‌های دیابتی هستند که در آمریکا بیش از ۸۰ درصد آنها منجر به قطع عضو می‌شوند که در صورت مراجعه به موقع به خوبی درمان می شدند.
علایم زخم دیابتی
میخچه، کالوس، ناهنجاری‌های استخوان پا، تب، قرمزی، ادم یا دیگر علایم عفونت
بافتی که روی محل جدید عفونت به شکل اسکار در می آید، زخم‌های پا که در اثر آسیب عصبی یا جریان خون ضعیف به وجود می آیند (زخم‌ها اغلب بالای قوزک یا زیر شست و یا در محلی از پا که ناشی از نا مناسب بودن کفش است، تشکیل می شود)
تغییر شکل عضلات، پوست یا استخوان پا در اثر آسیب عصبی و گردش خون ضعیف
کند بودن مراحل بهبود زخم، پینه بستن پا و انگشتان چماقی
راههای پیشگیری از دیابت
از جمله راههای پیشگیری از دیابت عبارتند از پرهیز از سیگار، تحت کنترل داشتن قند و فشار خون و کلسترول، ورزش برای تحریک جریان خون، تمیز نگه داشتن پاها، بررسی کردن هر روز پاها به منظور یافتن خراش و ترک خوردگی پوست، خشک کردن پاها بعد از حمام.
برای درمان دیابت چه باید کرد ؟ درمان بیماری دیابت
در واقع درمانی قطعی برای دیابت وجود ندارد و تنها می‌توان آن را کنترل کرد که در مراحل حاد قرار نگیرد. اما برای زخم دیابت می‌توان درمان را درنظر گرفت. درمان زخم‌های دیابتی به طرق مختلف انجام می‌گیرد:
مراقبت پا که شامل مرطوب نگه داشتن محیط زخم با انتخاب ماده مناسب، همچنین خشک نگه داشتن لبه‌های زخم است.
آنتی بیوتیک ها حتی زمانی که عفونت‌ها بروز نکرده اند (پروفیلاکتیک) تجویز می‌شوند تا از بروز عفونت جلوگیری شود.
یکی از عوامل ایجاد زخم‌های دیابتی، بالا بودن قند خون است. بالا بودن قند خون ایمنی را کاهش می‌دهد و بهبودی زخم را به تأخیر می‌اندازد. کنترل قند خون چه به صورت تجویز دارویی و چه به صورت غذایی و همچنین تجویز انسولین به صورت کوتاه مدت زخم را بهبود می بخشد و قند اولیه را کنترل می کند.
پیوند پوست نیز می‌تواند زخم های دیابتی را درمان کند.
جراحی و برداشت بافت مرده اطراف محل زخم معمولاً برای تمیز کردن و بهبودی زخم‌ها انجام می شود. جراحی بای پس، جریان خون را در شریان پا بهبود می‌بخشد که ممکن است در التیام زخم و جلوگیری از قطع عضو کمک کننده باشد و در پایان قطع عضو برای متوقف کردن گسترش عفونت نیاز است.
اکسیژن درمانی هایپر باریک که یکی از اثرات آن به وجود آمدن رگ های خونی بیشتر در محل می باشد که منجر به کاهش جریان خون و مناسب تر شدن جریان به مناطقی که بلوک خونی دارند می گردد. به نظر می‌رسد درمان اکسیژن هایپر باریک به کاهش قطع عضو کمک می‌کند.
بسیاری از افراد پس از آغاز درمان بیماری دیابت و استفاده از دارو حتی از قبل هم چاق تر می‌شوند به این علت که فرد دیابتی کنترلی بر روی عادت‌های غذایی خود ندارد وحتی داروهایی که برای درمان فرد استفاده می شود نمی‌توانند کارایی مورد نظر را داشته باشند.
لوزالمعده به منظور جلوگیری از افزایش ناگهانی قند خون پس از صرف غذا مقداری انسولین در خون وارد می کند و انسولین با راندن قندها به درون یاخته‌ها از وقوع این امر جلوگیری می‌کند. اما انسولین و تمام داروهایی که از آن ساخته می‌شوند باعث می شوند که شما همواره احساس گرسنگی کنید، بنابراین در تجویز انسولین سعی این است که با کمترین میزان مصرف انسولین بتوانیم از بالا رفتن قند خون جلوگیری به عمل بیاوریم.
مصرف سبزیجات، غلات کامل، حبوبات و ماهی به درمان بیماری دیابت کمک می کند.
محدود کردن شدید فراورده های شیرینی پزی و شکر و محدود کردن دریافت کربوهیدرات ها نیز در درمان بیماری دیابت کمک کننده است.
استفاده از غلات و دانه‌های کامل به جای فراورده‌های شیرینی و نان‌پزی (عدم مصرف آرد سفید).این امر با کمک به احساس سیری و خوردن کمتر باعث محدود کردن دریافت مهم‌ترین منبع دریافت چربی ها خواهد گردید.
دریافت مقادیر بسیار زیاد پروتئین به کلیه های یک فرد دیابتی آسیب وارد می‌کند بنابراین دیابتی ها باید از مقادیر کمتر گوشت و ماکیان و تخم مرغ استفاده نمایند.
برای درمان دیابت چه باید کرد ؟ درمان خانگی دیابت نوع ۲ و نوع ۱
مصرف چای سبز به درمان خانگی دیابت نوع ۲ و درمان دیابت نوع یک کمک می کند.
عصاره کلپوره, گزنه, حنظل, عدس الملک, تخم شنبلیله, تخم شاتره, خارخاسک و رازیانه در درمان خانگی دیابت نوع ۲ و درمان دیابت نوع یک مورد استفاده قرار می گیرد. ازآنجایی که استفاده ناآگاهانه این گیاهان ممکن است سبب مسمومیت شود لذا به شدت توصیه می شود بدون نظر پزشک متخصص و با تجربه طب سنتی این گیاهان را مصرف نکنید .
مصرف منظم و به اندازه آلوئه ورا، دارچین، زردچوبه، پیاز، سیر، قره قاط، جینکو بیلوبا، شنبلیله، اسفرزه، ریحان و پودر برگ انبه از راه های درمان دیابت هستند.
از دیگر راه های درمان دیابت مصرف خیار تلخ، گزنه، خار مریم، برگ درخت گردو به صورت دمنوش، گیاه گالگا، سماق، عدس، انار، کدو تنبل، جو و عناب، برگ زیتون، سیاه دانه، عدس کوهی و گل انار است.
در پایان تاکید می شود که مصرف این گیاهان حتماً باید با تجویز و تحت نظر پزشک متخصص و با تجربه طب سنتی انجام شود. مصرف خودسرانه این گیاهان با فرآورده‌های دارویی دیگر و قطع داروهای دیابت بسیار خطرناک است و عوارض جدی به دنبال خواهد داشت.
