مختصری درباره سندرم دویک
سندرم دویک یک بیماری خود ایمنی سیستم اعصاب مرکزی است که در آن عصب بینایی و طناب نخاعی درگیر هستند.
سندرم دویک شباهت زیادی به بیماری ام اس دارد و در بیشتر موارد به اشتباه ام اس تشخیص داده می شود. به دلیل سرعت درگیری بالای این بیماری، این بیماری را خطرناکتر از ام‌اس می‌دانند.
در سندرم دویک غلاف چربی که از اعصاب نخاعی محافظت می کند از دست می روند. افراد ممکن است اختلال بینایی و درجاتی چند از فلج، همچنین بی اختیاری را تجربه کنند.
بیماری های مثل سل یا عفونت های قارچی و محیطی با ورود به بدن، سیستم ایمنی را فعال می کنند. اما ممکن است بخشی از این باکتری ها یا ویروس ها شبیه سلول های خود بدن باشند. برای همین است که سیستم ایمنی علاوه بر این که به این بیگانه ها حمله می کند سلول های خودش را هم تخریب خواهد کرد. البته این اتفاقی نیست که همیشه بیفتد. در مورد بیماری دویک احتمال وجود این علت بیشتر است. بنابراین این مورد علت بیماری دویک محسوب می شود.
علایم سندرم دویک
تاری دید یک چشمی یا دو چشمی، ضعف اندام‌ها، سکسکه های مقاوم به درمان و تهوع و استفراغ شدید.
این بیماری علت ناشناخته ای دارد.
در بیماری ام اس معمولا پس از حمله اول بیماران بهبود کامل یا نسبی می یابند اما در سندرم دویک، به ویژه اگر آسیب نخاع در ناحیه گردنی باشد بهبودی یا اصلا اتفاق نمی افتد و یا درصد بسیار کمی حاصل می‌شود.
تغییراتی که در ماده سفید مغز مبتلایان به ام اس دیده می شود، در بیماری دویک کمتر است و در واقع گسترش ضایعات ماده سفید که در بیماران ام اس وجود دارد در مبتلایان به دویک مشاهده نمی‌شود.
سندرم دویک را می توان با استفاده از آزمایشاتی مانند آزمایش مایع نخاعی و تصویر برداری تشخیص داد.
درمان سندرم دویک
سندرم دویک نسبت به ام اس شدیدتر و ناتوان کننده تر است و پس از تشخیص باید به سرعت اقدامات درمانی را برای آن انجام داد زیرا سرعت درگیری و ناتوان کنندگی آن بالاست و بسیار سریع می تواند بیمار را از پا بیاندازد و قدرت بینایی اش را از وی بگیرد.
شناخت بیماری دویک و افتراق آن از ام اس بسیار اهمیت دارد زیرا تجویز داروهای مربوط به ام اس مانند اینترفرون ها می تواند سبب تشدید بیماری دویک شود.
متاسفانه دویک درمان قطعی ندارد، ولی چون عود کننده است و پیش رونده نیست، اگر جلوی عود آن را بگیریم موفق عمل کرده‌ایم.
معمولاً برای درمان این سندروم از داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی که در حال حاضر به صورت قرص‌های خوراکی در بازار موجود است استفاده می‌شود.
در مراحلی که بیمار دچار حملات مربوط به اختلال دویک می‌شود می‌توان برای درمان از کورتون یا پلاسمافریز استفاده کرد. در پلاسمافریز آنتی بادی های مضر از خون جدا می شود.
استرس و گرما موجب تشدید این بیماری می‌شود لذا توصیه می‌شود مبتلایان از قرار گرفتن در محیط های گرم مانند دوش آب گرم، سونا و جکوزی بپرهیزند.
دارویی به نام اکلو زوماب به صورت تحقیقاتی برای درمان این بیماری به کار رفته است که نتایج چشمگیری داشته است.
